Ένα δέντρο διακοσμητικό σε #τοίχο_σαλονιού.
Κλαδί ανθισμένης μανώλιας μέσα σε κορνίζα, στην κρεβατοκάμαρα.
-ζωγραφική σε τοίχο-τοιχογραφία δια χειρός
Ένας φωταγωγός(γυψοσανίδα) διαστάσεων 1χ1 αποτελούσε μεγάλο πρόβλημα, αισθητικό και πρακτικό στο κέντρο του σαλονιού ενός ρετιρε/μεζονέτας στο Γκύζη, με θέα την καταπράσινη πλευρά του Λυκαβητού.
Η πελάτισσά μου Διονυσία είχε την ιδέα ο φωταγωγός να μετατραπεί σε κορμό δέντρου.
Συμφωνήσαμε τα κλαδιά και τα φυλλώματα να καλύψουν και τα 3 δοκάρια που χωρίζουν το ταβάνι.
Όμως όσο το δούλευα, βλέπαμε και οι 2 πως κλαδιά και φύλλα θα έπρεπε να προεκταθούν ακόμα περισσότερο για να δικαιολογείται ο όγκος του κορμού.
Έτσι σταδιακά το δέντρο κάλυψε σχεδόν όλη την οροφή.
Θα φανταζόταν κανείς πως κάτι τέτοιο θα βάραινε πολύ τον χώρο και θα τον έκλεινε, όμως η αλήθεια είναι πως η διαμόρφωση του σαλονιού, με προέκταση την τεράστια ταράτσα και ο φυσικός φωτισμός του ρετιρέ υποστηρίζουν μια τέτοια διασκόσμηση.
Το αποτέλεσμα σου δίνει την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε αυλή ή αίθριο, μέσα στο σπίτι!
Σε ένα από τα διαμερίσματα του θαυμάσιου οικογενειακού Diamond Apartments, στην καμινάδα του τζακιού, αντέγραψα το πανέμορφο έργο-πίνακα "Ψυχή_&_Έρως" του νεοκλασσικού #ζωγράφου William_Adolphe_Bouguereau (1825 – 1905), μια απ' τις πολλές παραλλαγές που είχε κάνει, βασισμένες στον αρχαιοελληνικό μύθο.
Η εργασία μου ξεκίνησε την Δευτέρα το πρωί και τελείωσε Τετάρτη απόγευμα.
(30 ώρες εργασίας)
Ζωγραφική_δια_χειρός
Ένα θέμα απλό, όμορφο, κομψο και απόλυτα ταιριαστό στην επιφάνεια πάνω από το τζάκι, και με τα γήινα χρώματα του σαλονιού.
αντίγραφο μάλλον πίνακα της ζωγράφου Όνα.
Ζωγραφική δια χειρός, με πινέλα και οικολογικά χρώματα.
Ένα μονοπάτι οδηγεί μεσ'στο σκιερό δάσος στο σαλόνι ενός διαμερίσματος στα Μελίσσια.
Μια νότα δροσερή μεσ'στην καθημερινότητα.
Ζωγραφική με πινέλα και οικολογικά χρώματα.
Μια ανθισμένη ιαπωνέζικη κερασιά στόλισε τον μεγάλο τοίχο του χωλ στο σπίτι της Αθηνάς στο Π.Φάληρο.
Από κάτω ζωγράφισα το ιδεόγραμμα που σημαίνει "Ελπίδα".
Tο έργο που βλέπετε είναι ζωγραφική στον τοίχο με πινέλα και οικολογικά-ακρυλικά χρώματα.
Σε έναν τοίχο κρεβατοκάμαρας στη Νίκαια, διαστάσεων 2,70 χ 2,50 περίπου, μετέφερα την πλατεία με το διάσημο συντριβάνι της Ρώμης.
Παρακάτω βλέπετε το έργο ολοκληρωμένο μετά από 180 περίπου ώρες εργασίας, από την αρχή έως το τέλος του, σχεδόν μέρα με τη μέρα.
Κάθε έργο ιδιαίτερο είναι μια περιπέτεια.
Η Fontana όμως,ήταν μια μεγάλη δοκιμασία: Χρειάστηκε τεράστια προσοχή, αυστηρή πειθαρχία, ατέλειωτη υπομονή, σωματική αντοχή, άπειρη αφοσίωση.
Επί σχεδόν ένα μήνα που διήρκησε το έργο, αφιέρωσα όλο μου το χρόνο και όλη μου την ενέργεια σ'αυτό και μόνο.
Ευχαριστώ τους πελάτες μου αλλά και κάθε πελάτη μου που μου δίνει την ευκαιρία να δείξω τις δυνατότητές μου σ'ένα θέμα τόσο απαιτητικό, την ευκαιρία να γίνω ακόμα καλλίτερη στην τέχνη μου.
___________________________________________________________________________________
- ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΟΔΗΓΙΕΣ-Συμβουλές προςκάθε ενδιαφερόμενο
Περιγραφή -ιστορικό
Το όνομα "Fontana di Trevi" σημαίνει "κρήνη στους τρεις δρόμους" (tre vie), στο τρίστρατο.
Το συντριβάνι αυτό σηματοδοτεί το τέλος του "σύγχρονου" Άκουα Βέρτζινε, του ανακαινισμένου Άκουα Βίργκο, ενός αρχαίου ρωμαϊκού υδραγωγείου το οποίο υδροδοτούσε την αρχαία Ρώμη. Το 19 π.κ.ε., οι Ρωμαίοι τεχνίτες εντόπισαν με την υποτιθέμενη βοήθεια μιας παρθένου μια πηγή καθαρού νερού περίπου 13 χιλιόμετρα έξω από την πόλη. (Αυτή η σκηνή αναπαρίσταται στην πρόσοψη του σημερινού σιντριβανιού, στο δεξί ανάγλυφο.)
Ωστόσο, το μήκος του υδραγωγείου είναι 22 χιλιόμετρα, γιατί δεν έχει ευθύγραμμο σχήμα. Το Άκουα Βίργκο οδηγούσε το νερό στα μπάνια Λουτρά του Αγρίππα. Υδροδότησε τη Ρώμη τουλάχιστον για τετρακόσια χρόνια. Η καταστροφή των υδραγωγείων από Γότθους πολιορκητές το 537 με 538 ήταν το τελειωτικό χτύπημα για την αστική ζωή της ύστερης κλασσικής Ρώμης. Οι Ρωμαίοι στο Μεσαίωνα υδροδοτούνταν από μολυσμένα πηγάδια και από τον επίσης μολυσμένο ποταμό Τίβερη.
Το Ρωμαϊκό έθιμο της κατασκευής ενός όμορφου σιντριβανιού στο τέλος ενός υδραγωγείου που έφερνε νερό στη Ρώμη επανήλθε το δέκατο πέμπτο αιώνα στην εποχή της αναγέννησης.
Το 1453 ο πάπας Νίκολας Ε΄ τελείωσε τις επισκευές του Άκουα Βέρτζινε, έχτισε μια απλή λεκάνη σχεδιασμένη από τον ανθρωπιστή αρχιτέκτονα Λέον Μπαττίστα Αλμπέρτι για να σηματοδοτεί την άφιξη του νερού.
Το 1732 ξεκίνησαν τα έργα της πρόσοψης του κτηρίου με τα γλυπτά και τα ανάγλυφα και της δημιουργίας του συντριβανιού με τις υπέροχες μαρμάρινες συνθέσεις και ολοκληρώθηκαν στην τελική τους μορφή, 30 χρόνια αργότερα, το 1762!
Φανταστείτε πόσοι πάπες (τα ονόματα των οποίων αναγράφονται πάνω στο κτήριο) και κυρίως πόσοι καλλιτέχνες εργάστηκαν για να ολοκληρωθεί αυτό το αριστούργημα σε ρυθμό ροκοκό!
