ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΞΩΤΙΚΑ (1o μέρος)

Το να ζωγραφίζω σ’ ένα περιβάλλον με παιδιά για τα παιδιά, είναι ότι πιο απολαυστικό για μένα, γιατί οι αντιδράσεις είναι άμεσες, αυθόρμητες και ειλικρινείς! Τα παιδιά δεν κρύβουν αυτό που νιώθουν.

 

Στον 2ο δημοτικό παιδικό σταθμό του Αγίου Δημητρίου είχα τις καλύτερες κουβεντούλες και αντιδράσεις απ’ τα πιτσιρίκια (2 – 4,5 χρονών) που πολλά δεν ξεκολλούσαν από δίπλα μου και κάποια δήλωναν πολύ σοβαρά στους γονείς τους πως θέλουν να γίνουν κι αυτά ζωγράφοι όταν μεγαλώσουν!

 

Σίγουρα οι επιρροές καταγράφονται σ’ αυτή την ηλικία και -ποιος ξέρει- ίσως στο μέλλον κάποια απ’ αυτά ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.

Τους το εύχομαι!